Wiatraki zastąpią węgiel? Raczej nie za szybko

Ustawa zdaniem eksperta Forum Energii jednak nie ureguluje wszystkich wyzwań. Konieczne jest dalsze zaangażowanie rządu w co najmniej kilku obszarach, aby przyśpieszyć realizację tych strategicznych inwestycji:

- Spójna wizja rządu – projekt ustawy przewiduje powstanie co najmniej 9,6 GW wiatraków na morzu. Natomiast niedawno opublikowane dokumenty strategiczne mówią jedynie o 8 GW z morskich farm. Brak klarownej strategii utrudnia budowanie zaufania wśród inwestorów, co ogranicza konkurencję oraz podwyższa koszty inwestycji.

- Zagospodarowanie obszarów morskich – prace nad planem zagospodarowania obszarów morskich powinny zakończyć się do końca 2020 r. Ich rezultat nie powinien być przeszkodą w realizacji projektów, które już posiadają decyzję lokalizacyjną. Będzie on natomiast ważny dla długoterminowego rozwoju sektora. Branża już sygnalizowała potrzebę zwiększenia obszaru na rozwój morskiej energetyki, ale konieczne jest pogodzenie różnych interesów m.in. w zakresie żeglugi czy rybołówstwa.

- Notyfikacja do Komisji Europejskiej – jej tempo jest trudne do przewidzenia, ale kluczowy jest stały dialog między polskim rządem a KE. Możliwe są różne scenariusze. W 2018 r. Belgia uzyskała zgodę na wsparcie trzech farm w niewiele ponad miesiąc po zgłoszeniu formalnego wniosku. Wcześniej obie strony były w regularnym kontakcie w tzw. procedurze pre-notyfikacyjnej. W przypadku Francji ten proces trwał zdecydowanie dłużej. Decyzja o wsparciu sześciu farm została wydana w lipcu 2019 r., czyli ponad 3 lata po złożeniu pierwszych oficjalnych wniosków. Przyczyną była wieloetapowa wymiana informacji między Paryżem a Brukselą, a także zmiany legislacyjne, które wprowadzał rząd francuski.

- Porty – bez odpowiednio rozwiniętych portów budowa wiatraków na morzu będzie niezwykle utrudniona. Potrzebne są zarówno terminale kontenerowe, które będą magazynowały elementy wiatraków, jak i mniejsze porty wykorzystywane do instalacji i serwisowania farm. Terminale w Gdańsku i Gdyni są w dużej mierze gotowe, ale wciąż konieczne są inwestycje w powierzchnie składowe o odpowiedniej nośności. Natomiast mniejsze porty nie są w ogóle dostosowane do potrzeb sektora. Mówi się o Władysławowie, Ustce, Łebie czy Darłowie – wszystkie te porty wymagają pilnych inwestycji m.in. w celu rozbudowy oraz pogłębienia dna.