Cena zielonego wodoru na razie zbyt zaporowa dla niemieckiego przemysłu

Wodór wytwarzany z energii odnawialnej jest na razie za drogim paliwem, by niemiecki przemysł mógł go używać na skalę przemysłową zamiast paliw kopalmych. Wielu przedstawicieli wiodących gałęzi gospodarki ostrzega, że bez spadku jego ceny ambitne cele klimatyczne Niemiec stoją pod znakiem zapytania.
 
Miguel Ángel López Borrego, prezes niemieckiego koncernu stalowego Thyssenkrupp, ostrzegł w rozmowie z dziennikiem Financial Times, że jeśli koszty wodoru wytwarzanego z energii odnawialnej nie spadną, jego firma będzie musiała uciekać się do paliw kopalnych, aby uruchomić stalownię, która miała być jej flagowym ekologicznym obiektem w przemysłowym mieście Duisburg.
 
Zielony wodór niezbędny do cięcia niemieckich emisji
 
Niemcy to potęga przemysłowa, ale i największy emitent gazów cieplarnianych w UE.  Wyznaczyły sobie one szereg odważnych celów w zakresie produkcji i importu paliwa, wspieranych przez miliardy euro dotacji i pożyczek. Jednak teraz doświadczają spowolnienia gospodarczego.
 
Tymczasem wielkie piece opalane węglem generują około 7 procent całkowitych emisji w Niemczech. Berlin chciał być pionierem w rozwoju inwestycji w zielony wodór, które miały mu pomóc ściąć emisje o prawie 90% do 2040 roku względem 1990 roku.
 
Obecnie kosztuje on około 6 euro za kilogram, czyli prawie dwukrotnie więcej niż koszt „szarego” wodoru produkowanego z gazu ziemnego. Dyrektorzy z branży energetycznej twierdzą, że spodziewają się, że jego cena wzrośnie jeszcze do około 10 euro za kilogram do 2030 r. ze względu na rosnące koszty regulacyjne i koszty inwestycji, a więc będzie on około 4 razy droższy od szarego wodoru.

ArcelorMittal, największy producent stali w Europie, w czerwcu porzucił plany przekształcenia dwóch niemieckich zakładów w kierunku produkcji ekologicznej i odrzucił 1,3 miliarda euro dotacji publicznych mających na celu wsparcie tej zmiany.
 
Unijna polityka nie pomaga w obniżeniu ceny paliwa
 
Także producent ciężkich pojazdów Daimler ogłosił w lipcu, że odsuwa plany produkcji ciężarówek napędzanych wodorem o kilka lat ze względu na powolny postęp w budowie stacji tankowania.
 
Sopna Sury, dyrektor ds. operacyjnych ds. wodoru w spółce energetycznej RWE, stwierdziła, że europejskie przepisydotyczące tego, co kwalifikuje paliwo jako zielony wodór są tak restrykcyjne, że paliwo jest zbyt drogie dla przemysłu. 
 
W UE obowiązują rygorystyczne zasady dotyczące kwalifikowania produktu końcowego jako zielonego wodoru. Bruksela wymaga, aby wykorzystywana do jego produkcji energia pochodziła z farmy wiatrowej lub słonecznej, która powstała w ciągu ostatnich trzech lat i znajduje się w tym samym kraju, w którym znajduje się elektrolizer wytwarzający wodór. Istnieją również ograniczenia czasowe określające, jak szybko energia elektryczna musi zostać wykorzystana po jej wygenerowaniu. - Jeśli usunie się wszystkie te ograniczenia, można obniżyć koszt ekologicznego wodoru o co najmniej 2 euro za kilogram – stwierdziła Sury.