Wielka Brytania reformuje system wsparcia OZE. Offshore wind kluczem

Brytyjski rząd postanowił radykalnie wzmocnić mechanizmy wsparcia dla inwestycji w odnawialne źródła energii. Jak donosi Reuters wydłużenie kontraktów CfD z 15 do 20 lat, podniesienie maksymalnych cen ofertowych oraz wprowadzenie programu Clean Industry Bonus mają przywrócić zaufanie inwestorów i przyspieszyć rozwój morskiej energetyki wiatrowej. To odpowiedź na kryzys aukcji z 2023 roku, w której nie złożono ani jednej oferty.

Dłuższe kontrakty, większa pewność

Kontrakty CfD (Contracts for Difference) to filar brytyjskiej polityki energetycznej. Deweloperzy OZE otrzymują gwarancję stałej ceny energii, co zmniejsza ryzyko inwestycyjne i stabilizuje przepływy finansowe. Wydłużenie okresu obowiązywania umów do 20 lat ma sprawić, że projekty staną się bardziej atrakcyjne dla inwestorów, a jednocześnie lepiej odzwierciedlą cykl życia turbin, które przy odpowiedniej konserwacji mogą działać znacznie dłużej.

Zdaniem Damiena Zachloda z EnBW Generation UK, „dłuższe kontrakty CfD zapewniają większą pewność przychodów i ułatwiają pozyskanie finansowania na wielkoskalowe projekty”.

Presja inflacji i wyższe ceny referencyjne

Siódma runda aukcji (AR7), ogłoszona w sierpniu 2025 roku, startuje już na nowych zasadach. Rząd podniósł maksymalną cenę wykonania dla morskich farm wiatrowych o 11% do 113 funtów/MWh, a dla wariantów o zmiennym oprocentowaniu aż o 10% do 271 funtów/MWh. Deweloperzy lądowych farm wiatrowych mogą liczyć na 92 funty/MWh (+3%), natomiast ceny dla fotowoltaiki obniżono do 75 funtów/MWh (–12%).

Zmiana odzwierciedla realia gospodarcze: branża mierzy się m. in ze wzrostem cen stali, ograniczoną dostępnością kabli czy statków instalacyjnych oraz globalnym wzrostem kosztów finansowania.

Bonus dla krajowego łańcucha dostaw

Nowością jest także program Clean Industry Bonus (CIB) – 544 mln funtów na wsparcie firm rozwijających brytyjski łańcuch dostaw w morskiej energetyce wiatrowej. Rząd chce w ten sposób zatrzymać część wartości dodanej w kraju i zwiększyć konkurencyjność rodzimych producentów. To istotne, bo Wielka Brytania musi zakontraktować co najmniej 12 GW nowych mocy w ramach 7. i 8. rundy aukcji, aby osiągnąć swój cel: 43–50 GW offshore wind do 2030 r.

Wąskie gardła: sieci i pozwolenia

Eksperci ostrzegają, że same reformy CfD nie wystarczą. Brytyjski rynek potrzebuje także usprawnienia procesów przyłączeniowych i planistycznych. Czas oczekiwania na przyłączenie do sieci w niektórych przypadkach sięga wielu lat.

Na działania rządu w obszarze rozwoju OZE nie trzeba było długo czekać – w marcu przedłożono w parlamencie ustawę o planowaniu i infrastrukturze, a nowo powołana spółka państwowa GB Energy zapowiedziała inwestycje o wartości 1 mld funtów w krajowy łańcuch dostaw. Z kolei National Grid planuje zainwestować 35 mld funtów w latach 2026–2031, aby dodać 35 GW nowych mocy wytwórczych i magazynowych oraz zwiększyć przepustowość sieci o 26 GW.

Globalny kontekst i przyszłe wyzwania

Reformy przyciągają uwagę inwestorów, zwłaszcza że wycofanie się USA z części zobowiązań klimatycznych może skierować więcej kapitału w stronę Europy. Brytyjski rynek jawi się jako bezpieczna przystań dla wielkoskalowych projektów, choć sektor nadal zmaga się z inflacją, cenami surowców i ograniczoną podażą sprzętu.

„Musimy wdrożyć kompleksowy pakiet środków, obejmujący zarówno modernizację sieci, jak i uproszczenie procedur planistycznych. Tylko wówczas uda się osiągnąć neutralność klimatyczną w energetyce” – podkreśla Lisa Christie z Vattenfall UK.

Zielone światło dla inwestorów

Siódma runda aukcji CfD zakończy się pod koniec sierpnia 2025 r., a wyniki poznamy na przełomie 2025 i 2026 r. Wszystko wskazuje na to, że reformy mogą przynieść rekordową liczbę zgłoszeń. Jeśli tak się stanie, brytyjska energetyka wiatrowa wróci na ścieżkę wzrostu, a Londyn utrzyma pozycję globalnego lidera offshore wind.