Baltica 2: Smulders przyspiesza produkcję „secondary steel”. Ponad 65 tys. elementów

Produkcja dodatkowych konstrukcji stalowych dla fundamentów morskiej farmy wiatrowej Baltica 2 (PGE i Ørsted) wchodzi w zaawansowaną fazę. W trzech polskich zakładach Smulders powstają m.in. trzypoziomowe platformy wewnętrzne, a dostawy do Świnoujścia mają potrwać do maja 2026 r. 

Produkcja „secondary steel” nabiera tempa w trzech zakładach w Polsce

W Żarach, Łęknicy i Niemodlinie Smulders Projects Poland realizuje produkcję tzw. secondary steel – dodatkowych elementów stalowych montowanych na fundamentach turbin. To komponenty mniej „widoczne” niż monopale, ale krytyczne operacyjnie: zapewniają bezpieczny dostęp ekip serwisowych do fundamentu i turbiny, m.in. poprzez systemy platform i dojść. Zgodnie z informacjami spółek, Smulders odpowiada za wykonanie 107 jednostek trzypoziomowych podwieszanych platform wewnętrznych, a produkcja – rozpoczęta w 2025 r. – ma potrwać do połowy 2026 r. 

Logistyka: cynkowanie w Polsce, montaż i doposażenie w Świnoujściu

Wyprodukowane elementy trafiają z fabryk do polskiej cynkowni, a następnie do zakładu montażowego w Świnoujściu, gdzie odbywa się finalny montaż i doposażenie. Jak podano, dostawy do Świnoujścia ruszyły w październiku i mają być kontynuowane do maja 2026 r.; łącznie do terminalu ma trafić ponad 65 tys. elementów wytworzonych w Polsce. 

Baltica 2: największy offshore w Polsce i harmonogram wejścia „na morze”

Baltica 2 to wspólny projekt PGE i Ørsted o mocy 1 498 MW (do 1,5 GW), oparty o fundamenty monopalowe oraz cztery morskie stacje transformatorowe. Farma ma składać się ze 107 turbin i – zgodnie z planami inwestorów – zostać w pełni uruchomiona do końca 2027 r. W 2025 r. projekt osiągnął kluczowy krok inwestycyjny w postaci decyzji FID, a prace przygotowawcze na morzu (m.in. kampanie poprzedzające instalacje) są prowadzone tak, by zasadnicze instalacje offshore ruszyły w 2026–2027. Dla pokazania skali przedsięwzięcia warto dodać, że dla Baltica 2 planuje się łącznie 111 monopali (107 pod turbiny i 4 pod stacje offshore). 

Rynek offshore w Europie: rośnie presja kosztowa i konkurencja o zasoby

Europejski rynek morskiej energetyki wiatrowej nadal rośnie, ale w warunkach mocnej presji kosztowej i ograniczeń łańcucha dostaw. WindEurope podaje, że w 2024 r. w Europie przyłączono 2,6 GW nowej mocy offshore, a łączna moc morskich farm wiatrowych wynosi ok. 37 GW. Jednocześnie realizacja ambitnych celów wymaga przyspieszenia – Komisja Europejska w strategii dla offshore wskazuje wzrost mocy morskiego wiatru do co najmniej 60 GW do 2030 r. (i 300 GW do 2050 r.). 

W praktyce wiele państw dostosowuje modele wsparcia do realiów rynkowych (koszty, stopy procentowe, dostępność statków instalacyjnych). Przykładowo Dania w 2025 r. wstrzymała część przetargów, by przebudować system i dopuścić większy udział subsydiów. 

Kto może być konkurencją dla Baltica 2?

Baltica 2 konkuruje nie tyle „o prąd”, co o zasoby wykonawcze: moce produkcyjne stali, kable, statki instalacyjne, okna pogodowe, porty i dostępność ekip. W regionie Bałtyku nakładają się harmonogramy kilku dużych inwestycji, m.in.:

• Baltic Power (ORLEN/Northland Power) – projekt z planowaną operacją w 2026 r. 
• Bałtyk 2 i Bałtyk 3 (Equinor/Polenergia) – pierwsza energia oczekiwana w 2027 r., pełna operacja planowana od 2028 r. 
• BC-Wind (Ocean Winds) – projekt po zamknięciu finansowania, z planem uruchomienia w 2028 r. 
• nowe projekty przygotowywane pod aukcję offshore 17 grudnia 2025 r. (limit wolumenu wsparcia: do 4 GW), które mogą „dopełnić” popyt na usługi i komponenty na lata 2026–2030. 

Wniosek dla Baltica 2 jest prosty: im bardziej przewidywalny i „spójny” harmonogram dostaw (także secondary steel), tym mniejsze ryzyko opóźnień wynikających z zatłoczenia europejskiego rynku offshore.