Grożą nam hałdy solarnych śmieci

Demontaż panelu po zdjęciu aluminiowej ramy i skrzynki przyłączeniowej jest łatwy. Trudność polega na rozwarstwieniu „wafla” z materiału, który tworzy główny korpus i z którego można odzyskać cenne materiały. Najpopularniejsze są mechaniczne metody odzyskiwania. Obejmują cięcie, kruszenie i przesiewanie, i są już stosowane na skalę przemysłową. Francuska Veolia stworzyła pionierski zakład w Rousset, w południowej Francji, który może przetwarzać do 4 tys. ton paneli słonecznych rocznie z 95 proc. stopą odzysku.

Inne firmy koncentrują się wyłącznie na odzyskiwaniu określonych materiałów, takich jak szkło ze zużytych paneli. Te metody „downcyklingu” mogą spełniać ogólne wymagania dyrektywy europejskiej, ale zapewniają odzyskanie tylko materiałów o niskiej czystości.

Francuski Narodowy Instytut Energii Słonecznej (Ines) opracowuje nowe podejście do mechanicznego odzysku surowców z paneli fotowoltaicznych. Pierwsze wyniki były zachęcające i pokazują, że można odzyskać szkło o wysokiej czystości, tworzywa sztuczne i metale. Po zaplanowaniu konfiguracji na skalę przemysłową, podejście Ines pozwoliłoby na ponowne wykorzystanie materiałów w gospodarce o obiegu zamkniętym, redukując ślad węglowy paneli słonecznych. Inne innowacyjne rozwiązania przewidują odzyskiwanie metali szlachetnych w zaawansowanych procesach chemicznych.

Recykling przemysłowy paneli fotowoltaicznych po ich technologicznej śmierci powinien się szybko rozwijać. Badania prowadzone w tej dziedzinie mają również wpływ na ekologiczny projekt "produktów jutra", który poza opracowaniem konnkretnego produktu bierze również pod uwagę możliwość jego recyklingu i jego wpływ na środowisko.