Kilka wariantów zmian dla polskiego budownictwa senioralnego

W Polsce jest 2,6 mln jedno- i dwuosobowych gospodarstw domowych, w których mieszkają seniorzy, a w około 40 proc. z nich przynajmniej jedna osoba zmaga się z jakimś rodzajem niepełnosprawności. Żyją w niedostosowanych do ich potrzeb, nierzadko za dużych, a przez to niedostatecznie ogrzewanych i generujących inne koszty domach czy mieszkaniach. Biorąc pod uwagę, że do 2035 roku liczba niepełnosprawnych 80-latków w naszym kraju osiągnie 1 mln 250 tys. osób, zapewnienie osobom starszym warunków mieszkaniowych, które rzeczywiście będą im odpowiadały i pozwolą na maksimum samodzielności, jest palącym wyzwaniem. Dlatego opracowanie technologii nowoczesnych, energooszczędnych, ekologicznych i niedrogich domów modułowych oraz prefabrykowanych, w których będą chcieli zamieszkać nasi seniorzy, to jeden z celów, jakie stawia Narodowe Centrum Badań i Rozwoju - czytamy w komunikacie.

W analizie „Strategia Budownictwa Społecznego i Senioralnego w kontekście wyzwań demograficznych i środowiskowych” NCBR rozważa różne warianty zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych seniorów, także w powiązaniu z potrzebami ludzi młodych i przesłankami środowiskowymi. Według szacunków, do roku 2050, kiedy polska gospodarka ma osiągnąć neutralność klimatyczną, potrzeba około 750 tys. mieszkań społecznych, o niskim czynszu i w standardzie spójnym ze strategią Europejskiego Zielonego Ładu. Cel ten pomogą osiągnąć nowe domy i mieszkania w technologii modułowej lub prefabrykowanej, które można wybudować nawet w trzy miesiące.

Narodowe Centrum Badań i Rozwoju wyłoniło już wykonawców, którzy w ciągu 3 lat opracują modelowe rozwiązania w tym zakresie.

– Pytanie, czy powinniśmy stawiać na poprawę sytuacji mieszkaniowej ludzi młodych czy też starszych, jest w świetle założeń przedsięwzięcia „Budownictwo efektywne energetycznie i procesowo” fałszywą alternatywą. Dążymy do tego, żeby z efektów prac mogli skorzystać i jedni, i drudzy, zgodnie ze swoimi potrzebami, co pomoże w poszczególnych gminach w sposób kompleksowy rozwiązać problem braku dostępności mieszkań – mówi Wojciech Kamieniecki, dyrektor Narodowego Centrum Badań i Rozwoju. – Dlatego w naszym przedsięwzięciu wyróżniliśmy trzy strumienie technologiczne: Budownictwo Społeczne, Budownictwo Senioralne i Budownictwo Jednorodzinne – dodaje.

Mieszkania naszych seniorów są często nieadekwatne do ich sytuacji, drogie w utrzymaniu (przed wyprowadzką dorosłych dzieci mieszkały w nich duże rodziny, stąd ich powierzchnia to często 60-78 m2), o niskim standardzie energetycznym, ogrzewane „kopciuchami”. Z kolei młodzi bardzo długo czekają na usamodzielnienie – w latach 2018-2019 z rodzicami mieszkało aż 45 proc. Polaków w wieku 25-34 lat.