Energa chroni kulika wielkiego

Działania z zakresu czynnej ochrony lęgów kulika wielkiego zostały zapoczątkowane przez Towarzystwo Przyrodnicze „Bocian” w 2013 r. W latach 2013-2015 Towarzystwo realizowało projekt POIS.05.01.00-00-380/12 „Ochrona kulika wielkiego w kluczowych ostojach gatunku w Polsce”, który był współfinansowany ze środków UE (POIŚ), NFOŚiGW oraz WFOŚiGW w Warszawie. W ramach projektu inwentaryzację gatunku przeprowadzono w 18 ostojach kulika wielkiego, czynną ochroną objęto 107 lęgów w dolinie Noteci, Dolinie Dolnego Bugu, dolinie Liwca, Dolinach Omulwi i Płodownicy oraz w Ostoi Kurpiowskiej. Ważnym elementem projektu było opracowanie Krajowego Planu Ochrony Kulika Wielkiego, który został przekazany lutym 2016 r. Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska do zatwierdzenia.  

W latach 2017-2020 realizowany jest projekt pt. „Realizacja Krajowego Planu Ochrony Kulika Wielkiego  - etap I”, który jest współfinansowany ze środków Funduszu Spójności Unii Europejskiej w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014-2020. Głównym celem projektu jest realizacja działań wpisanych do krajowego programu ochrony gatunku (zatwierdzonego przez Generalną Dyrekcję Ochrony Środowiska w dniu 18.12.2018 r.), a jego zadaniem jest czynna ochrona lęgów kulika wielkiego Numenius arquata w najważniejszych ostojach, które łącznie skupiają ponad 70% krajowej populacji gatunku.

Jak podkreślają ornitolodzy z Towarzystwa Przyrodniczego, w Polsce kulik wielki jest gatunkiem chronionym, narażonym na wyginięcie i wymienionym w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt (kategoria VU – narażone na wyginięcie). Jest to gatunek bardzo nieliczny, lęgowy na niżu. Krajowa populacja gwałtownie zmniejsza swoją liczebność i zasięg, obecnie liczebność krajowej populacji szacowana jest na 200–300 par. Kilka lat temu było ich 600-700 par. Ptaki te przywiązują się do swoich lęgowisk, zagrożeniem jest niszczenie siedlisk. Gatunek wymaga ochrony czynnej.