Unia Europejska sponsoruje Rosje. Mimo buńczucznych obietnic. LNG cenniejsze niż złoto

Komisja Europejska przedstawiła dziewiętnasty pakiet sankcji wobec Rosji, którego najważniejszym elementem jest całkowity zakaz importu rosyjskiego LNG do Unii Europejskiej. Wszystko w 3 lata po rozpoczęciu przez Rosję wojony na Ukrainie. 

Restrykcja zacznie obowiązywać od 1 stycznia 2027 roku i oznacza, że Europa szybciej niż planowano odetnie się od tego źródła surowca. Początkowo mówiono o roku 2028, jednak rosnąca presja geopolityczna sprawiła, że termin został przyspieszony. To wyraźny sygnał, że Bruksela nie zamierza pozostawiać Moskwie pola manewru w obszarze energetyki.

Oprócz zakazu sprowadzania gazu skroplonego, sankcje obejmą także pełny zakaz transakcji z rosyjskimi gigantami – Rosnieftem i Gazprom Nieftem. Komisja uderza również w tzw. flotę cieni, czyli tankowce wykorzystywane do obchodzenia sankcji. Do listy objętych restrykcjami jednostek dodano kolejne 118 statków, co daje w sumie ponad 560. Ograniczenia obejmą też firmy pośredniczące w handlu ropą w krajach trzecich, w tym w Chinach, które były jednym z kanałów pozwalających Rosji utrzymywać dochody z eksportu.

Zdaniem przedstawicieli Komisji Europejskiej nowe sankcje to odpowiedź nie tylko na wojnę w Ukrainie, ale także na nasilające się w ostatnich tygodniach agresywne działania Rosji wobec państw unijnych. Chodzi między innymi o ataki dronowe czy naruszenia przestrzeni powietrznej. Bruksela podkreśla, że wobec eskalacji trzeba działać szybciej i bardziej zdecydowanie.

Wprowadzenie zakazu rosyjskiego LNG będzie oznaczało poważne wyzwania dla unijnego rynku energetycznego. Kraje członkowskie muszą znaleźć alternatywne źródła dostaw i rozwinąć infrastrukturę pozwalającą na ich odbiór oraz dystrybucję. Eksperci wskazują jednak, że dzięki terminalom LNG i kontraktom z partnerami w Stanach Zjednoczonych czy na Bliskim Wschodzie Europa jest w stanie poradzić sobie z tą zmianą.

Dla Rosji konsekwencje będą bolesne. LNG było jednym z ostatnich kanałów przynoszących poważne zyski do budżetu państwa, a utrata unijnego rynku mocno ograniczy możliwości finansowania wojny. Decyzja Brukseli to więc nie tylko element polityki energetycznej, ale także realne narzędzie nacisku gospodarczego na Kreml.