Polacy żyją w bańce mitów o tworzywach sztucznych

Jak wynika z raportu przygotowanego na podstawie badań opinii, prawie 80% ankietowanych deklaruje ograniczanie zużycia plastiku. Wśród najczęściej wskazywanych tego przejawów są własne torby na zakupy oraz kupowanie żywności i napojów w opakowaniach innych niż plastikowych. To pewien paradoks, bo te ostatnie mają najmniej szkodliwy na środowisko wpływ. Jednocześnie połowa naszego społeczeństwa sądzi, że w całym cyklu życia, butelki plastikowe generują największą emisję CO2, a jest zupełnie inaczej. To opakowania z alternatywnych tworzyw wiodą w tym zakresie prym.

Niemalże każda ludzka aktywność generuje emisję do atmosfery gazów, w tym CO2, a wskaźnikiem tego jest tzw. ślad węglowy. Jednak, jak pokazują wyniki badań LCA (Life Cycle Assessment – wpływ na środowisko w całym ich cyklu życia produktu m.in. produkcja, transport, recykling) opracowanych przez C7 Consult, opakowania z tworzyw sztucznych są bardziej ekologicznym rozwiązaniem.

Dla przykładu wskaźnik ekwiwalentu emisyjności CO2 do środowiska w przypadku butelek PET jednorazowego użytku wynosi 133 g. na opakowanie, podczas gdy dla butelek szklanych jednorazowego użytku współczynnik ten jest blisko czterokrotnie wyższy (522 g.).  

Wiele w ostatnim czasie mówi się również o mikroplastiku. Coraz częściej Świat obiegają zdjęcia oceanów, po których pływają ogromne połacie opakowań z tworzyw sztucznych – o opinie dot. źródła jego pochodzenie zapytani zostali uczestnicy badania. 65 proc. respondentów uważa, że  głównym źródłem mikroplastiku są opakowania z tworzyw sztucznych. W rzeczywistości mikroplastik występujący w oceanach pochodzi głównie z syntetycznych tkanin (35 proc.), ścierających się opon samochodowych (28 proc.), a także kurzu miejskiego (24 proc.). 

Podobnych problemów, niejasności i dylematów jest bardzo wiele. Powyższe wnioski z badania będące jego małą częścią wyraźnie pokazują, że edukacja i budowanie świadomości wśród całego społeczeństwa wokół ochrony środowiska jest działaniem niezbędnym.