Energa chroni kulika wielkiego

Gatunek ten jest zagrożony w skali całego zasięgu występowania i został wymieniony w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt, jako gatunek wysokiego ryzyka, narażony na wyginięcie. Kulik wielki jest gatunkiem bardzo nielicznym. Krajowa populacja gwałtownie zmniejsza swoją liczebność i zasięg. Obecnie liczebność polskiej populacji szacowana jest na 200 - 300 par. Ornitolodzy z Towarzystwa Przyrodniczego „Bocian” będą prowadzili monitoring tego gatunku na terenie Elektrowni Ostrołęka B.

Podczas spotkania z przedstawicielami Towarzystwa Przyrodniczego „Bocian” omówiono planowaną akcję podjęcia próby odłowu kulików wielkich na terenie składowiska elektrowni. Składowisko zlokalizowane jest w granicach obszaru Natura 2000 „Dolina Dolnej Narwi”- obszar specjalnej ochrony ptaków. Akcja, która planowana jest w okresie lęgowym (na przełomie maja i czerwca) będzie polegała na założeniu kolejnych loggerów GPS-GSM oraz znakowaniu ptaków kolorowymi obrączkami.

Towarzystwo Przyrodnicze „Bocian” przeprowadziło badania z użyciem loggerów GPS-GSM, które wykazały, że niektóre kuliki wielkie po stracie lęgu (z ostoi zlokalizowanych na Kurpiach oraz na Mazowszu), w okresie od końca maja do połowy czerwca, nocują na płytkich zastoiskach wody koło elektrowni.

- Głównym celem naszych działań jest zwiększenie sukcesu lęgowego kulika wielkiego. Dzięki nowoczesnym technikom badawczym, takim jak telemetria GPS/GSM, chcemy pogłębić wiedzę i poznać szczegóły z życia tego zagrożonego globalnie gatunku - powiedział Dominik Krupiński, Towarzystwo Przyrodnicze „Bocian”. - Dzięki zastosowaniu telemetrii jesteśmy w stanie pozyskać wiele cennych informacji, jak np. poznać trasy wędrówek, miejsc ich zimowania, przeżywalności, czy wielkości areałów osobniczych. W marcu planujemy przeprowadzić rozpoznanie terenu składowiska. Wówczas będziemy mogli dobrać odpowiednią metodę odłowu tych ptaków w celu założenia kolejnych loggerów GPS-GSM oraz znakowania kolorowymi obrączkami.

Kulik wielki to rzadki w Polsce ptak łąkowy z charakterystycznym długim zakrzywionym dziobem. Należy do rodziny bekasowatych, której jest jednym z największych przedstawicieli (największym w Europie). Dzięki swym okazałym rozmiarom i odzywaniu się bardzo charakterystyczny i łatwy do rozpoznania głosem, jest prawdziwą ozdobą terenów podmokłych. Ptaki te powracają z zimowisk w grupach, w marcu lub w kwietniu. Wówczas łączą się w pary i zajmują terytoria lęgowe. W czasie toków ptaki te wykonują charakterystyczne, faliste loty, trzepocząc skrzydłami wznosząc się do góry, a następnie lotem szybowcowym opadają, wykonując w tym czasie „fletowe” śpiewy.