Strategia dla ciepłownictwa pilnie potrzebna

Strategia dla ogrzewania indywidualnego
Ciepłownictwo systemowe, o którym mówi strategia to zaledwie wycinek rynku ciepła. Największą część zajmuje ogrzewanie indywidualne - czyli 5,6 miliona budynków zużywających rocznie 9 milionów ton węgla, 4,5 miliarda metrów sześciennych gazu, 16 milionów ton biomasy. Ciepło indywidualne jest obecnie pod ogromną presją – ze względu na rosnące ceny paliw oraz brak adekwatnych mechanizmów wspierających mniej zamożnych obywateli. Polska nie ma żadnej strategii rozwoju ogrzewnictwa – przez lata opierano się na zasadzie „jak najmniej regulacji”, najważniejszy był niski koszt. To doprowadziło do dużego zanieczyszczenia powietrza, zaniedbania efektywności energetycznej, a ostatnio dużego uzależnienia od dostaw węgla z Rosji.

- W dyskusjach często pojawia się argument, że kwestie budynków indywidualnych – wymiany źródeł ciepła czy poprawy efektywności energetycznej, adresują takie programy jak Czyste powietrze, czy opublikowana w lutym 2022 Długoterminowa Strategia Renowacji Budynków. W tych dokumentach brakuje holistycznego spojrzenia na ogrzewnictwo indywidualne, bo to nie jest zresztą ich rolą. To właśnie polityka energetyczna państwa powinna określać przyszłość węgla i gazu w gospodarce.  Wiemy, że w kolejnych latach wysokie ceny tych surowców będą ograniczały możliwości ich wykorzystania. Przyszłością ogrzewania indywidualnego powinna być elektryfikacja, co pozwoli nie tylko zmniejszyć emisje, ale odejść od paliw kopalnych w ogóle w tym sektorze. Jednak tak duża zmiana wiąże się ze świadomym rozwojem KSE – zeroemisyjnej generacji i sieci – szczególnie dystrybucyjnych - czytamy.

Ambitniejsze cele strategiczne
Proponujemy pogłębioną refleksję nad celami do osiągnięcie w 2030 i 2040 roku. Powinny adresować wyzwania z jakimi mamy do czynienia, a nie promować politykę kontynuacji i odsuwania w czasie istotnych zmian.

Dekarbonizacja całego ciepłownictwa i ogrzewnictwa najdalej do 2050 r.
Powinien to być cel nadrzędny. Jest to fundament wszelkich przemian. Daje impuls gospodarczy, generuje nowe technologie i miejsca pracy i co najważniejsze, prowadzi do rezygnacji z tak mało pożądanych paliw kopalnych.

49 proc. redukcji emisji CO2 w ciepłownictwie i ogrzewnictwo do 2030 r.
Osiągnięcie celu wymaga zintensyfikowania wymiany starych kopciuchów na źródła bezemisyjne i termomodernizacji budynków. W cieple systemowym – trzeba zwiększyć rozwój OZE i elektryfikacji ciepła (wielkoskalowe pompy ciepła) oraz wdrożenia mechanizmów taryfowania nagradzających poprawę efektywności energetycznej. Podstawą będzie tez radykalna poprawa efektywności energetycznej w budynkach.