Świat stawia na wodór, także ten wyprodukowany z węgla

Bardzo lekki, z dużą na kilogram wartością opałową. Ekwiwalent: 1 kg wodoru to 4 l benzyny. Pięciokilogramowy zbiornik w samochodzie osobowym oznacza roczne zużycie przy przebiegu 15 tys. km to 150 kg wodoru. W autobusach to ok 5000 kg.

- Możliwości produkcji wodoru przy okazji produkcji koksu jeszcze przez wiele lat będą wyższe niż zapotrzebowanie, dlatego konieczna jest daleko idąca ostrożność przy ewentualnych decyzjach inwestycyjnych – podkreślał prof. Ściążko.

Wodór z węgla to może być także przyszłość Górnego Śląska. Instalacje zgazowania węgla na skalę przemysłową ma w planach największy europejski producent węgla energetycznego, czyli Polska Grupa Górnicza. Jako lokalizacje pod uwagę brane są kopalnie Ziemowit i Jankowice. Podobne do planowanych instalacje z powodzeniem już funkcjonują na świecie. Można je przystosować do warunków europejskich.

Instytut Przeróbki Chemicznej Węgla w Zabrzuwraz z Głównym Instytutem Górnictwa stworzyli Centrum Czystych Technologii Węglowych, które od lat pracuje m.in. nad zgazowaniem, które na świecie cieszy się ogromnym zainteresowaniem. Obecnie w budowie jest drugie tyle instalacji, co już funkcjonuje. Liderami są Chińczycy (ok. 400 czynnych instalacji), których gospodarka jest podobna do naszej pod względem surowcowym, czyli dużo węgla, mało gazu. To też Japonia, Korea Południowa i w mniejszym stopniu Afryka. Jeśli chodzi o Europę - póki co zainteresowanie jest nikłe.

Końcowymi produktami zgazowania są chemikalia, paliwa gazowe, ciekłe, energia elektryczna. Przy czym „na chemikaliach jest lepszy biznes niż na prądzie”. Zgazować można niemal wszystko, w tym biomasę, ale węgiel jest najlepszym surowcem. Technologie pochodzą z USA i Chin. Te drugie są poligonem doświadczalnym dla rozwoju zgazowania. Koszt budowy jednej instalacji to 2-3 mld zł.